VESË/ SƯƠNG SỚM (phần III) rút từ tập thơ "Zanore në vesë/ Những nguyên âm trong sương sớm”
Mai Văn Phấn
Përkthimi dhe Hyrja nga Dr. Gjekë Marinaj
Tiến sỹ Gjekë Marinaj dịch sang Anbani ngữ

Nhà thơ-Tiến sỹ triết học Gjekë Marinaj
maivanphan.vn: Tập thơ "Zanore në vesë/ Những nguyên âm trong
sương sớm” (Nxb.BOTIMET M&B Anbani, 4/2014) gồm 5 phần: I - NË GOJËN E
ZJARRIT/ TRONG MIỆNG LỬA; II - KLITHMA E NJË DERE/ TIẾNG KẸT CỬA; III - VESË/ SƯƠNG
SỚM; IV - PAPRITMAS FRYN ERË/ VÀ ĐỘT NHIÊN GIÓ THỔI; V - PRITJE TË VJELASH/ ĐỢI
MÙA. Tại mục THƠ TIẾNG ANBANI, tôi đã giới thiệu phần I & II. Nay xin trân trọng gửi tới Quý Bạn đọc phần III của tập thơ trên. MVP
SHPIRTI FLUTUROI TUTJE...
...
Një shtrat merimange shqyer nga mjegulla në ikje
Risjellë liri tek gjuhët e buta të barishteve.
Retë në zhbërje e sipër fshijnë
Një horizont që sapo varrosi errësirën.
Gjaku i ringjallur brendapërbrenda dheut
Kthehet në urith që gufon në çdo fletë në rënie.
Kur hijet e shumëvuajtura qëndrojnë të heshtura
Mullibardha breshëritë një thirrje fishekzjarrësh.
Sythet shpërthejnë lart duke çarë mure
Tek arteriet e burimeve pastrojnë dhe qarkullojnë.
Gjuhëzat e endura prej bari shpërthejnë në zëra
të diskutojnë secilën foto me ngjyrë të venitur.
Fjalët në një bllok shënimesh që ëndërruan flakë
pak para se të bëheshin hi, u shfaqen befas.
në ikje e sipër, dogjën mbeturina brinjësh në lumë
që dikush të mrekullohet nga tymi akoma në ngjitje...
Linh hồn đã bay...
...
Võng nhện sương tan
xé rách
Lưỡi cỏ mềm tự do.
Mây trôi đi lấp vội
Chân trời vừa mai táng bóng đêm.
Trong đất máu đã phục sinh
Hóa nhựa non rưng rưng lá rụng.
Bóng râm nhẫn nại lầm lì
Tiếng
chích chòe phun chùm pháo hoa.
Vách ngăn nụ mầm vừa
nhú
Lạch nguồn huyết quản
khai thông.
Lưỡi thủy tinh vỡ ra
tiếng nói
Biện minh từng bức
ảnh ố màu.
Chữ trong sổ tay vừa
mơ thấy lửa
Sắp thành tro lại
chợt hoàn hồn.
Dọn nhà thủy táng cả
chân nhang
Sao hương khói vẫn
còn quanh quẩn...
LULJA E MALIT YÊN TỬ
Çelë në majë të malit
Fishkëllen me erëra të furishme
Nën retë e ndryshimit
Shtatëqind vjet më parë
Mbreti Buda Trần Nhân Tông
Uli kokën tek po kalonte
Kur ju dhe unë
Ulim kokën tek kalojmë pranë
Fëmijëve
Njëkohësisht duke ulur edhe kokat e tyre
Kur kalojmë
Tek zbresim malin
Takojmë pelegrinët
Mbështetur në shkopinj bambuje
Gjithë sytë ngrihen përpjetë
Tek mbledhim nxehtësi të djegim lulen nga rrënjët.
Bông hoa Yên Tử
Nở trên đỉnh núi
Thản
nhiên trong gió mạnh
Mây
bay
Bảy
trăm năm trước
Đức
- Phật - Hoàng Trần Nhân Tông
Cúi
đầu đi qua
Em
và tôi
Đang
cúi đầu đi qua
Các
con và mọi người
Cùng
cúi đầu
Đi
qua
Xuống
chân núi
Gặp
đoàn hành hương
Tay
gậy trúc
Mắt
ngước lên
Thiêu
đốt gốc hoa ngùn ngụt.
ÇARJA E TOKËS
Çarë
mes britmave të elefantëve në rrëpira dheu
shtrati i lumit përpëlitet në venitjen e dritës
muzgu e mban ditën shtrënguar me dhëmbë
zjarri dredhet ashpër gjatë ngjitjes majë pemëve
duke përcëlluar sythet
Një luftë zogjsh u shpërnda përreth qiellit
që mendimet të mbretërojnë në tokë
ku fytyra e erërave takon majën e lakuar të malit
një shpellë e thellë shfryn mite në vesën e mëngjesit
bërrakat dhe pellgjet gjejnë një drejtim hyjnor
Lumi lind fëmijën e tij gjatë rrjedhës
Një hapje vlerësimi për valët
Në një lojë fëmijërore me ngazëllim
sipërfaqja e ujit kthehet në gërmadhë
duke i bërë kurth diellit të plasaritur prej kohësh
Rrjedhje...
Një heshtje e panjohur po rrjedh përkarshi
kandili jep shenja shuarje
Kur vaji i gurit në shuarje thotë fjalët e fundit
unë mezi i ndjej barishtet e rëna valë tek kërkojnë
ndjesë
Shpërthim...
një lule çel hapësira të gjëra fushash.
Đất mở
Cuộn chảy
trong tiếng gào những
dải phù du
đáy sông quặn thắt
chưa hết sáng
hoàng hôn ngậm chặt
ánh ngày
lửa co giật
sụ̣c sôi mầm nụ
đỉnh cây ngùn ngụt
bốc cao
Căng ngang trời cánh
chim
cho ngữ nghĩa trị vì
mặt đất
nơi mặt gió gặp đỉnh
đồi cúi gục
hang tối phà bí ẩn
với sương mai
ao chuôm tìm hướng lên
trời
dòng sông vừa chảy
vừa sinh nở
Vòng tay sóng khỏa
rộng
nô đùa bồng bột trẻ
thơ
mặt nước bỗng thành
phế tích
Em dựng lại mặt
trời đã vỡ
Trôi...
Trôi qua vô cớ lặng
im
ngọn bấc cạn
muội dầu trăng trối
thoảng nghe thang thuốc phân trần...
Bông hoa mở...
bùng vỡ những khoảng đất rộng.
RITMI E VJESHTËS QË VJEN
Vjeshta lëshon tutje njëmijë varka
Me frymëmarrjet ritmike të përplasjes së ujërave
Ndërsa një dorë e padukshme më pushon mbi shpatull
Dy anët e lumenjve fërgëllojnë në parashikime.
Shiu pëlcet nga një ëndërr vere
tehet e barit kthehen lart të mbledhin çdo pikë
Tek kalben gjethet, shpirti nxiton majë pemëve
qielli i kaltër kthehet e mjegulla shkëputet nga sytë.
Nga këtu ana tjetër nuk është larg
gjithsesi kërkohet një vjeshtë tërësisht e trazuar
që dikush zhytur në ngjyrën e zjarrtë të luleve
T'i shkaktojë varkës matanë dridhmën e kthimit prapa.
Nhịp thu về
Mùa thu buông ngàn
vạn con đò
Hít thở nhịp nhàng
tiếng khỏa nước
Có tay sào vô hình
chống xuống vai tôi
Cả đôi bờ run lên hồi
hộp.
Hạt mưa vỡ từ giấc mơ
mùa hạ
Ngọn cỏ ngước lên
đón từng giọt ngập ngừng
Xác lá mủn, hồn chạy
nhanh lên ngọn
Cao xanh về trong hốc
mắt tan sương.
Từ đây sang bờ ấy gần
lắm chứ
Thế mà xao xác hết
mùa thu
Ai lịm vào sắc hoa mê
đắm
Làm con đò kia phải
quay lại đi tìm.
VARIANTET E NJË NATE ME SHI
Më në fund erdhi shiu
Gjëmat gjëmojnë
Dridhjet e vetëtimave zhvishen lakuriq në errësirë
Toka mundohet ta fshehë thatësinë shterpë
Kur rrënjët e ndjenë rrugën për në gjokset tona.
Së bashku dëshirojmë
Dhe së bashku kujtojmë
Një kapele konike të gjethuar dhe një pelerinë apo dritë
në qiell
Nata shtrihet përtokë me të gjitha varret
Këmisha e saj e zezë akoma përqafon pemët.
Së bashku gjërat fitojnë ftohtësi
Dhe së bashku fenomenet ushtojnë
Tingujt humbin në gjumin tonë të thellë
Ku ëndrra të panumërta kthyer mbrapsht dërmohen
Në këtë ftohtësi, duke u ënjtur, në këtë ujë shiu
kumbues.
Biến tấu đêm mưa
Đã mưa
Và sấm rền vang
Những đọt mầm khỏa
thân trong bóng tối
Đất cố giấu đi trơ
trụi khô cằn
Khi cội rễ lần tìm
trong ngực.
Cùng khao khát
Và cùng hồi tưởng
Nón lá áo tơi hay
vạch chớp ngang trời
Đêm nằm xuống theo
từng ngôi mộ
Chiếc áo màu đen còn
mắc lại trong cây.
Cùng mát lành
Và cùng vang vọng
Âm thanh đi lạc vào
giấc ngủ sâu
Đang tan vỡ bao giấc mơ
lộn ngược
Trong nước mưa mát lành
- phồng nở - rền vang.
FSHAT
Ujërat e shtyjnë shkëlqimin e bërrakës në lartësi
duke përmbytur placenta, fate shpërndarëse për manushaqet
ankthin e kthimit mbrapa
Rrënjët që mbajnë dheun
Shtigjet e shpërndara me aromën e gjinjve
duke lidhur fytyrat me një mori kafkash
me nga një apo dy të varura në secilin krah
Prapë shtegu
gjurmët e draprit
lotët bien në ngastra gruri të rrëzuara, barishte
dhimbje therëse për gjilpërën dhe perin
ta mbrojnë pellgun nga pëlcitja
Një thirrje ngushton hapësirën e një qypi prej balte
ai dërmon krahët e njollosur me rrëshirë
mbush me ajër këmishët dhe daullet në brohoritje
shporr tutje parullat
Ne hapim varret një nga një
solemnisht mbledhim çdo zanore të fjalës "paraardhës"
O fshat!
duart na dridhen tek risistemojmë eshtrat
para rënies së muzgut.
Làng
Nước lùa bóng ao lên
chót vót
ngập cuống nhau rã phận hoa bìm
lối về thấp thỏm
Cội rễ giữ đất
Con đường bầu vú
vương thơm
nối khuôn mặt với bao nhiêu hộp sọ
trên tay
chuyền một chuyền hai
Lại con đường
dấu
chân liềm hái
dấu
chân mã tấu
nước
mắt loang nhàu đám cỏ gà
xót
buốt một đời kim chỉ
be
chắn khỏi vỡ
Tiếng gọi vỡ không
gian bình vôi
nhàu nát cánh cò dính nhựa
thổi căng áo mồng tơi trống mõ
bay đi cờ phướn mở
Vỡ từng huyệt mộ
nghiêm cẩn nhặt lên từng tiếng tổ tiên
Làng ơi!
run tay sắp đặt lại xương cốt
trước khi trời rạng.
TEK RRËNJËT E BOTËS
- Susan dhe Bruce Blanshard
E shoh majën e kodrës
një lule-mjekër sapo çeli
drita zë fill që andej
Agimi nis që andej
ndrit këmbët e kodrës, një rrugëdalje pylli,
zogjtë shtegtojnë herët në mëngjes
Edhe unë sapo i lashë kujtimet
Jo nga diku tjetër
por tamam nga ajo lule-mjekër
Po formohet një ditë me bukuri të rrallë
Eci tek kafeja më e afërt
të pres për zonjën time
dhe për një kohë të gjatë vështroj drejt kodrës
vërtet, shumë e vërtet
të gjithë ne kemi lindur atje.
Nơi cội nguồn thế giới
Tặng 2 nhà thơ
Susan & Bruce Blanshard!
Tôi nhìn thấy trên đỉnh đồi
Một
bông cỏ may vừa nở
Ánh
sáng phát ra từ đó
Bình
minh đang phát ra từ đó
Soi
rõ chân đồi, lối ra bìa rừng
Những
con chim bay đi buổi sớm
Tôi
cũng vừa thoát khỏi ký ức của tôi
Không phải nơi nào khác
Mà chính từ bông cỏ may kia
Đang làm nên một ngày tuyệt đẹp
Tôi rảo bước đến quán café gần nhất
Đợi người đàn bà của tôi
Và nhìn rất lâu về phía ngọn đồi
Đúng, rất đúng
Tất cả chúng ta vừa sinh ra ở đó.
NATË NË FILLIM TË PRANVERËS
Në pritje rrotull kandilit,
me një dritë të shprishur, rrezatuese
duket se po mbante një flakadan
të shquante çdo fytyrë një nga një.
U krijua një lojë për humbje kohe
fytyra e secilit dritësohej gjatë rrotullimit
të gjenin në sa mënyra fillon pranvera.
Fjalitë që pasojnë u mbajtën shënim:
- Zogu i ftoftë dredhues fluturoi si shigjetë
u rrëzua në murin e dimrit.
- Një fytyrë që këqyrte përmes dritares
bëri thirrje për shkrime të ashpra.
- Një pikëz vese ndau
rrënjët e barit të freskët në një abuz...
Shakatë e rastësishme
pa dashje u bënë fatale në qiell dhe tokë
Materiet lëvizën vetvetiu
hijet e malit u strukën
zogjtë u thirrën erërave për ndërrim stinësh.
Duke ngritur fitilin e kandilit
Një mori shigjetash kaluan fluturimthi mbi majën e
çatisë.
Đêm lập xuân
Chờ quanh ngọn đèn
ánh sáng lan tỏa, đứt
đoạn
ngỡ ai cầm bó đuốc
soi lên mặt mỗi người.
Bầy trò chơi để giết
thời gian
ánh sáng soi về ai
người ấy gọi cách lập
xuân.
Những câu nói sau được
ghi lại:
- Con chim trốn rét làm mũi tên
rơi xuống bức tường mùa đông.
- Khuôn mặt nhìn qua cửa sổ
gợi nét chữ nguệch ngoạc.
- Giọt sương chia đôi
chân cỏ non thành vực thẳm...
Những chuyện bông lơn
vô tình vận vào trời
đất
Đồ vật tự chuyển dịch
lắt lay bóng núi
Chim kêu gió thay mùa.
Khêu ngọn đèn
Từng bầy mũi tên bay
qua mái nhà vun vút.
ËNDRRA E PAFUND
- Në kujtim të poetit Diễm Châu
Shiu nuk ta ftohu më trupin
tek zhyteshe në ëndrrën agimore
kur valët e trazuara dhe të turbullta
përplaseshin në kënetat rizoforë të lindjes tënde.
Qielli nuk pat çati mbuluese
Yjet u shfaqen shndritshëm në spektakle të thella
rastësisht duke prekur tastierën me gishtërinjtë e shiut
në mëngjesin e 28 dhjetorit.
Shiu i ftohtë dhe plot hidhësirë deri në asht!
Toka e ftohtë dhe plot hidhësirë deri në asht!
Duke kthyer faqet e librit tënd të hapur
një qarje fëmije u dëgjua diku mes gjethesh
në krahun e një zogu të sapo vetëkënaqur(*).
në një fluturim të ulët dhe të mjegullt
Stuhitë u ngutën në ardhje
duke mbështjellë shami të bardha rreth pemëve rizoforë
kur në Zenit arkivoli lëkundej poshtë e lart.
________
(*) Sipas imazhit poetik të Diễm Châu
Giấc mơ vô tận
Kính viếng anh Diễm
Châu!
Mưa thôi làm anh lạnh
đổ vào giấc mơ gần sáng
những con sóng đục ngầu
vỗ vào bãi sú lúc sinh
anh.
Bầu trời không mái che
ngôi sao soi tỏ cặp
kính dầy
đặt tạm lên bàn phím
buổi sáng, ngày 28
tháng 12, mưa rơi.
Mưa lạnh thấu xương!
Đất lạnh thấu xương!
Lật trang sách anh còn
để ngỏ
tiếng trẻ con khóc trong vòm cây
trong cánh chim vừa tự lấp đầy(*)
trong đám mây bay thấp.
Gió lùa về
làm khăn trắng cuốn quanh gốc sú
trên
đỉnh trời linh cữu nhấp nhô.
________
(*) Ý
thơ Diễm Châu
GURI NË SHTRATIN E BURIMIT
Mos bën zhurmë për rrjedhën e ujit
I shpejtë, i thellë, i pafund, i ftohtë akull mbi gur
Mos është pranverë atje?
Zbukurohet ngjitjes së shtegut
Zërat e zogjve gurgullojnë në rezonancë
Hijet e pemëve dridhen në gur, hije apo diell-
Si mund të mbijetojnë ngjyrat e luleve të egra për
gjithmonë?
Guri mbyll sytë të lejojë ujin të kalojë mbi të
Langurët me kofshë prej hiri
I bënë hijet e pemëve të lëvizin dhe të ngrihen prapë;
Një shi i butë dhe i imët fluturon gjithandej
Hyri tinëzisht brenda çadrave
Retë ndalin aty ku retë varen...
Aroma e gujavave të pjekura zvarritet nëpër pyll
Një ferrëgjatë trazon pendët, frenohet
Gjatë gjithë këtij momenti
Le të qëndrojmë në lëmin që gjendemi.
Đá trong lòng suối
Lặng yên cho nước chảy
Xối xả lâu lạnh toát
mình đá
Mùa Xuân đấy sao?
Dây hoa leo đường mòn
Tiếng chim dội xuống
róc rách
Bóng cây xao động tảng
đá lúc râm lúc nắng
Sắc hoa dại kia sao
bình yên mãi được
Đá nhắm mắt an nhiên
nước cuốn
Mấy con voọc chà vá
chân xám
Lại làm bóng cây dâng
cao dập dềnh
Mưa bụi bay lung tung
Len lỏi vào nơi sâu kín
nhất
Mây dừng nơi mây
Mùi ổi chín thơm len
lỏi trong rừng
Một con nhím xù lông
bất động
Hơn hết lúc này
Ai hãy ở yên chỗ đó.
KËPUTJE PRANVERE
Në një gurë thepor
Trupi juaj pikues ndjen dhimbje.
Krejt i hapur. Zbutur nga pika në pikë
Me pasion të zjarrtë
Pika dielli depërtojnë brenda teje.
Në një valë rrezatuese, kthehet sezoni.
Bleta nis fluturimin
Era fryn drejt përpjetë
Pema e gjatë ngrihet lart tek hija ime
Dallëndyshja hap krahët.
Insektet zgjohen në natën me vesë.
Kërpudhat e egra hapin sytë
Dhe mbulojnë gjelbërimin e ri.
Giai điệu xuân
Nhỏ trên đá sắc
Cơ thể em đau
Thánh thót mở toang từng giọt
Trong hơi ẩm nồng nàn
Hạt nắng chảy vào em
Mùa nước về rạng rỡ
Con ong rạch đường bay
Gió lên thẳng đứng
Cây cao vươn bóng anh
Chim bồ câu ra ràng
Sương đêm côn trùng tỉnh dậy
Lũ nấm rơm mở mắt
Trùm lên non nớt xanh
BILBILI
Një bilbil me danga të bardha dhe kapelë te kuqe
Këndon në pemën gjigante:
Ti-uit... Uit... Ti kush...
Me shpejtësi hap kafazin e një mendimi
Frikësuar se zogu mund të iki tutje
Sapo përfundova vizatimin ai fluturojë,
Unë mbajta një kornizë dielli, kornizë ere;
Dega jeshile njëherësh vrapoi mas tij
Ne zhdukjen e tij pa shenjë, mendoj
Më vonë bilbili do kthehej të shijojë krimbat,
Dhe frutën e kuqe të pjekur.
Çdo pikëz uji
Është çiltërsia ime
Ti-uit... Uit... Ti kush...
Zogu nuk ka pse të kthehet prapë mbrapa -
Tani e dëgjoj atë këngë bilbili krejt pastër.
Con chào mào
Con chào mào đốm trắng
mũ đỏ
Hót trên cây cao chót
vót
triu… uýt… huýt… tu
hìu…
Tôi vội vẽ chiếc lồng
trong ý nghĩ
Sợ chim bay đi
Vừa vẽ xong nó cất cánh
Tôi ôm khung nắng, khung gió
Nhành cây xanh hối hả đuổi theo
Trong vô tăm tích tôi nghĩ
Lát nữa chào mào sẽ mổ những con sâu
Trái cây chín đỏ
Từng giọt nước
Thanh sạch của tôi
triu… uýt… huýt… tu hìu…
Chẳng cần chim lại bay về
Tiếng hót ấy giờ tôi nghe rất rõ.
OH VIÇ BUALLICE!
Avulli i parë i mëngjesit në bahçe
Ngritur lart deri në tehun e barit të mëndafshtë
Më i lëmuar se një shtresë pelushi
Gjelbëron lart në ajër
Viçi i buallicës kërkon të ëmën
Nuhat në re zërat e fushave të orizit, sythave të pemëve
Duke rrahur thundrat përtokë
Viçi i rrumbullakët me ngutje dhe çapkënllëk
Sheh karkalecat jeshil tek zgjasin pincat e tyre të forta
Rrezet e para të diellit ndriçojnë trupin e viçit
Duke shpërndarë përreth vështrime ledhatuese
Ndryshimi i stinëve u jep elasticitet gjetheve të
zgjatura
Fshehur nën urë në pritje të viçit të buallicës
Vrapoj pas hijes time që ta kthej mbrapa
Këmbët e prekin barin duke u shkëputur lart.
Nghé ơi!
Hơi nước ban mai vườn
khuya
Dâng cao bờ cỏ mượt
Mịn màng hơn lớp lông
tơ
Xanh lên gió
Nghé tìm mẹ
Thở vào mây tiếng ruộng
mạ, mầm cây
Gõ móng trên mặt đất
Trái bóng tròn vội vã
nảy lên
Con dế trũi, con ngựa trời tung đôi càng chắc mẩy
Nắng sớm rọi mình nghé
Lan xa âu yếm mắt nhìn
Giao mùa vòm lá chật
căng
Nấp dưới gầm cầu đợi
nghé
Tôi chạy theo cuộn lại
bóng mình
Bàn chân chạm bật cao
mặt cỏ.
ERDHI PRANVERA
Kur gjethet janë në rënie e sipër
Toka tkurret poshtë
Ushtimat e kambanave shpërndajnë retë e errëta
Dielli do jetë i nxehtë dhe i thatë
Erërat e verilindjes dridhnin një aleate të vogël
Librat e ri aromatik në frymëmarrjen e të miturve
Ëmbëlsuar deri në maksimum me kallama sheqeri
Krimbat thurin vija shkëlqimi rreth trungjeve të pemëve
shekullore
Viçi i vogël prek me gjuhën e tij të butë sipërfaqen e
livadhit
Kur gjethet janë në rënie e sipër
Nuk njoh askënd fati i së cilit u afrohet
Momenteve të kthimit mbrapa të vjeshtës.
Thu đến
Chiếc lá kia rơi
Mặt đất sẽ trũng xuống
Vọng tiếng chuông xua mây đen
Nắng sẽ hanh hao
Heo may run ngõ nhỏ
Sách mới thơm hơi trẻ thơ
Mía ngọt trào lên ngọn
Những con sâu nhẫn nại tết vệt trứng óng ả
quanh gốc cây già
Chú bê non chạm lưỡi mềm mặt cỏ
Chiếc lá ấy rơi
Biết có ai được may mắn đến gần
Thời khắc mùa thu về đích.
LULËZIM
Befas më brofi në mendje
koha kur dhuratat ngushtoheshin
lulet nuk e lotonin dot ikjen nga dega
aroma thirri shpirtin e gjërave
asimiloi pikturat simbolike
deformoi aq materie të bukura
rënkoi me keqardhje
gishtat e butë endur në duar të vjetra
gjithnjë endur
gjithnjë në endje pa rënë kurrë për shtat
tepër joshëse
si mund ta durosh kështu
duke të mbajtur lart
dhe duke të shtrydhur më shtrënguar
kthimi tek vetja duket se sjellë kujtime
tepër të largëta
dridhur deri në marramendje nga pengesat dhe rreziqet
imagjinoje sikur më kupton
të dashurosh
trupi bëri ofertë.
Bông hoa
chợt nở trong trí nhớ
nơi kỷ niệm chật cứng
bông hoa không bứt nổi
thân cành
hương thơm gọi hồn đồ
vật
đồng hóa trên hình vẽ
tượng trưng
quấn quýt bao điều tốt
đẹp
ân hận thương tiếc
ngón mềm đan với tay
xưa
đan mãi
xoay mãi mà không khít
quyến rũ quá
sao mà chịu được
bồng em lên
và xiết chặt hơn
tới vỉa quặng khai phá
ký ức
xa vời
rợn ngợp chông gai
tưởng tượng em hiểu anh
được yêu
hình hài đã tặng.
PRANVERË
Kishte plot shenja pranvere
Re të dendura. Lulëzim pjeshkash. Dru të thata. Rrugë rrëshqitëse...
Unë në atë mënyrë i edukova fëmijët.
Fëmija im shtrëngon gishtërinjtë dhe i bie bilbilit
Të drejtojë trenin drejt një kryqëzimi të zi
Balli u lëkund
Këmbët u dridhen
Vagonët e zi shoqëruan furishëm njëri-tjetrin.
Lamtumirë dimër!
Lamtumirë dimër!
Fëmijët e mi po debatonin kohën:
Kjo ndodhi kur lulëkuqja e ndritshme ra pa dashje në sipërfaqe të ujit
dhe shpirtrat tanë që po pastroheshin fluturuan lart?
Reja e bardhë rrëshqiti befas përmes një dore të ngrohtë
apo ajri i lagësht u thye në secilën cicërimë të zogjve të vegjël?
Mùa xuân
Có nhiều dấu
hiệu Mùa xuân
Mây nặng. Hoa
đào. Củi mục. Đường trơn...
Tôi chỉ dẫn các
con như vậy.
Con tôi kẹp ngón
tay thổi hồi còi dài
gọi đoàn tàu
xuyên qua ngực tối
Trán tôi rung
chuyển
Đôi chân gầm vang
những toa đen theo nhau nặng nhọc.
Tạm biệt mùa Đông!
Tạm biệt mùa Đông!
Các con tôi đang tranh luận về thời
khắc:
Ấy
là lúc bông hoa đỏ rực vô tình rơi trên mặt nước
hay
những linh hồn được thanh tẩy bay lên?
Là
mây trắng bỗng trôi qua bàn tay ấm áp
hay
hơi ẩm nghẹn ngào đang vỡ ra từng tiếng chim non?
(Bản Anbani ngữ rút từ tập thơ
"Zanore në vesë", Nxb.BOTIMET
M&B Anbani, 4/2014)