Mai Văn Phấn
Përkthimi dhe Hyrja nga Dr. Gjekë Marinaj
Tiến sỹ Gjekë Marinaj dịch sang Anbani ngữ

 

 
Nhà thơ-Tiến sỹ triết học Gjekë Marinaj

 

 

SHPIRTI FLUTUROI TUTJE...

 

 

...

Një shtrat merimange shqyer nga mjegulla në ikje

Risjellë liri tek gjuhët e buta të barishteve.

 

Retë në zhbërje e sipër fshijnë

Një horizont që sapo varrosi errësirën.

 

Gjaku i ringjallur brendapërbrenda dheut

Kthehet në urith që gufon në çdo fletë në rënie.

 

Kur hijet e shumëvuajtura qëndrojnë të heshtura

Mullibardha breshëritë një thirrje fishekzjarrësh.

 

Sythet shpërthejnë lart duke çarë mure

Tek arteriet e burimeve pastrojnë dhe qarkullojnë.

 

Gjuhëzat e endura prej bari shpërthejnë në zëra

të diskutojnë secilën foto me ngjyrë të venitur.

 

Fjalët në një bllok shënimesh që ëndërruan flakë

pak para se të bëheshin hi, u shfaqen befas.

 

në ikje e sipër, dogjën mbeturina brinjësh në lumë

që dikush të mrekullohet nga tymi akoma në ngjitje...

 

 

 

 

 

Linh hồn đã bay...

 

 

...

Võng nhện sương tan xé rách

Lưỡi cỏ mềm tự do.

 

Mây trôi đi lấp vội

Chân trời vừa mai táng bóng đêm.

 

Trong đất máu đã phục sinh

Hóa nhựa non rưng rưng lá rụng.

 

Bóng râm nhẫn nại lầm lì

Tiếng chích chòe phun chùm pháo hoa.

 

Vách ngăn nụ mầm vừa nhú

Lạch nguồn huyết quản khai thông.

 

Lưỡi thủy tinh vỡ ra tiếng nói

Biện minh từng bức ảnh ố màu.

 

Chữ trong sổ tay vừa mơ thấy lửa

Sắp thành tro lại chợt hoàn hồn.

 

Dọn nhà thủy táng cả chân nhang

Sao hương khói vẫn còn quanh quẩn...

 

 

 

 

 

 

LULJA E MALIT YÊN TỬ

 

 

Çelë në majë të malit

Fishkëllen me erëra të furishme

Nën retë e ndryshimit

 

Shtatëqind vjet më parë

Mbreti Buda Trần Nhân Tông

Uli kokën tek po kalonte

 

Kur ju dhe unë

Ulim kokën tek kalojmë pranë

Fëmijëve

Njëkohësisht duke ulur edhe kokat e tyre

Kur kalojmë

 

Tek zbresim malin

Takojmë pelegrinët

Mbështetur në shkopinj bambuje

Gjithë sytë ngrihen përpjetë

Tek mbledhim nxehtësi të djegim lulen nga rrënjët.

 

 

 

 

 

Bông hoa Yên Tử

 

 

Nở trên đỉnh núi

Thản nhiên trong gió mạnh

Mây bay

 

Bảy trăm năm trước

Đức - Phật - Hoàng Trần Nhân Tông

Cúi đầu đi qua

 

Em và tôi

Đang cúi đầu đi qua

Các con và mọi người

Cùng cúi đầu

Đi qua

 

Xuống chân núi

Gặp đoàn hành hương

Tay gậy trúc

Mắt ngước lên

Thiêu đốt gốc hoa ngùn ngụt.

 

 

 

 

 

ÇARJA E TOKËS

 

 

Çarë

mes britmave të elefantëve në rrëpira dheu

shtrati i lumit përpëlitet në venitjen e dritës

muzgu e mban ditën shtrënguar me dhëmbë

zjarri dredhet ashpër gjatë ngjitjes majë pemëve

duke përcëlluar sythet

 

Një luftë zogjsh u shpërnda përreth qiellit

që mendimet të mbretërojnë në tokë

ku fytyra e erërave takon majën e lakuar të malit

një shpellë e thellë shfryn mite në vesën e mëngjesit

bërrakat dhe pellgjet gjejnë një drejtim hyjnor

Lumi lind fëmijën e tij gjatë rrjedhës

 

Një hapje vlerësimi për valët

Në një lojë fëmijërore me ngazëllim

sipërfaqja e ujit kthehet në gërmadhë

duke i bërë kurth diellit të plasaritur prej kohësh

 

Rrjedhje...

 

Një heshtje e panjohur po rrjedh përkarshi

kandili jep shenja shuarje

Kur vaji i gurit në shuarje thotë fjalët e fundit

unë mezi i ndjej barishtet e rëna valë tek kërkojnë ndjesë

 

Shpërthim...

një lule çel hapësira të gjëra fushash.

 

 

 

 

 

Đất mở

 

 

Cuộn chảy

trong tiếng gào những dải phù du

đáy sông quặn thắt chưa hết sáng

hoàng hôn ngậm chặt ánh ngày

lửa co giật

sụ̣c sôi mầm nụ

đỉnh cây ngùn ngụt bốc cao

 

Căng ngang trời cánh chim

cho ngữ nghĩa trị vì mặt đất

nơi mặt gió gặp đỉnh đồi cúi gục

hang tối phà bí ẩn với sương mai

ao chuôm tìm hướng lên trời

dòng sông vừa chảy

vừa sinh nở

 

Vòng tay sóng khỏa rộng

nô đùa bồng bột trẻ thơ

mặt nước bỗng thành phế tích

Em dựng lại mặt trời đã vỡ

 

Trôi...

 

Trôi qua vô cớ lặng im

ngọn bấc cạn

muội dầu trăng trối

thoảng nghe thang thuốc phân trần...

 

Bông hoa mở...

bùng vỡ những khoảng đất rộng.

 

 

 

 

 

RITMI E VJESHTËS QË VJEN

 

 

Vjeshta lëshon tutje njëmijë varka

Me frymëmarrjet ritmike të përplasjes së ujërave

Ndërsa një dorë e padukshme më pushon mbi shpatull

Dy anët e lumenjve fërgëllojnë në parashikime.

 

Shiu pëlcet nga një ëndërr vere

tehet e barit kthehen lart të mbledhin çdo pikë

Tek kalben gjethet, shpirti nxiton majë pemëve

qielli i kaltër kthehet e mjegulla shkëputet nga sytë.

 

Nga këtu ana tjetër nuk është larg

gjithsesi kërkohet një vjeshtë tërësisht e trazuar

që dikush zhytur në ngjyrën e zjarrtë të luleve

T'i shkaktojë varkës matanë dridhmën e kthimit prapa.

 

 

 

 

 

Nhịp thu về

 

 

Mùa thu buông ngàn vạn con đò

Hít thở nhịp nhàng tiếng khỏa nước

Có tay sào vô hình chống xuống vai tôi

Cả đôi bờ run lên hồi hộp.

 

Hạt mưa vỡ từ giấc mơ mùa hạ

Ngọn cỏ ngước lên đón từng giọt ngập ngừng

Xác lá mủn, hồn chạy nhanh lên ngọn

Cao xanh về trong hốc mắt tan sương.

 

Từ đây sang bờ ấy gần lắm chứ

Thế mà xao xác hết mùa thu

Ai lịm vào sắc hoa mê đắm

Làm con đò kia phải quay lại đi tìm.

 

 

 

 

 

VARIANTET E NJË NATE ME SHI

 

 

Më në fund erdhi shiu

Gjëmat gjëmojnë

Dridhjet e vetëtimave zhvishen lakuriq në errësirë

Toka mundohet ta fshehë thatësinë shterpë

Kur rrënjët e ndjenë rrugën për në gjokset tona.

 

Së bashku dëshirojmë

Dhe së bashku kujtojmë

Një kapele konike të gjethuar dhe një pelerinë apo dritë në qiell

Nata shtrihet përtokë me të gjitha varret

Këmisha e saj e zezë akoma përqafon pemët.

 

Së bashku gjërat fitojnë ftohtësi

Dhe së bashku fenomenet ushtojnë

Tingujt humbin në gjumin tonë të thellë

Ku ëndrra të panumërta kthyer mbrapsht dërmohen

Në këtë ftohtësi, duke u ënjtur, në këtë ujë shiu kumbues.

 

 

 

 

 

Biến tấu đêm mưa

 

 

Đã mưa

Và sấm rền vang

Những đọt mầm khỏa thân trong bóng tối

Đất cố giấu đi trơ trụi khô cằn

Khi cội rễ lần tìm trong ngực.

 

Cùng khao khát

Và cùng hồi tưởng

Nón lá áo tơi hay vạch chớp ngang trời

Đêm nằm xuống theo từng ngôi mộ

Chiếc áo màu đen còn mắc lại trong cây.

 

Cùng mát lành

Và cùng vang vọng

Âm thanh đi lạc vào giấc ngủ sâu

Đang tan vỡ bao giấc mơ lộn ngược

Trong nước mưa mát lành - phồng nở - rền vang.

 

 

 

 

 

FSHAT

 

 

Ujërat e shtyjnë shkëlqimin e bërrakës në lartësi

                        duke përmbytur placenta, fate shpërndarëse për manushaqet

                        ankthin e kthimit mbrapa

 

Rrënjët që mbajnë dheun

Shtigjet e shpërndara me aromën e gjinjve

                        duke lidhur fytyrat me një mori kafkash

                        me nga një apo dy të varura në secilin krah

 

Prapë shtegu

                        gjurmët e draprit

                        lotët bien në ngastra gruri të rrëzuara, barishte

                        dhimbje therëse për gjilpërën dhe perin

                        ta mbrojnë pellgun nga pëlcitja

 

Një thirrje ngushton hapësirën e një qypi prej balte

                        ai dërmon krahët e njollosur me rrëshirë

                        mbush me ajër këmishët dhe daullet në brohoritje

                        shporr tutje parullat

 

Ne hapim varret një nga një

                        solemnisht mbledhim çdo zanore të fjalës "paraardhës"

O fshat!

                        duart na dridhen tek risistemojmë eshtrat

                        para rënies së muzgut.

 

 

 

 

 

Làng

 

 

Nước lùa bóng ao lên chót vót

                        ngập cuống nhau rã phận hoa bìm

                        lối về thấp thỏm

 

Cội rễ giữ đất

Con đường bầu vú vương thơm

                        nối khuôn mặt với bao nhiêu hộp sọ

                        trên tay chuyền một chuyền hai

 

Lại con đường

                        dấu chân liềm hái

                        dấu chân mã tấu

                        nước mắt loang nhàu đám cỏ gà

                        xót buốt một đời kim chỉ

                        be chắn khỏi vỡ

 

Tiếng gọi vỡ không gian bình vôi

                        nhàu nát cánh cò dính nhựa

                        thổi căng áo mồng tơi trống mõ

                        bay đi cờ phướn mở

 

Vỡ từng huyệt mộ

                        nghiêm cẩn nhặt lên từng tiếng tổ tiên

Làng ơi!

                        run tay sắp đặt lại xương cốt

                        trước khi trời rạng.

 

 

 

 

 

 

TEK RRËNJËT E BOTËS

 

- Susan dhe Bruce Blanshard

 

 

E shoh majën e kodrës

një lule-mjekër sapo çeli

drita zë fill që andej

 

Agimi nis që andej

ndrit këmbët e kodrës, një rrugëdalje pylli,

zogjtë shtegtojnë herët në mëngjes

Edhe unë sapo i lashë kujtimet

 

Jo nga diku tjetër

por tamam nga ajo lule-mjekër

Po formohet një ditë me bukuri të rrallë

 

Eci tek kafeja më e afërt

të pres për zonjën time

 

dhe për një kohë të gjatë vështroj drejt kodrës

vërtet, shumë e vërtet

të gjithë ne kemi lindur atje.

 

 

 

 

 

Nơi cội nguồn thế giới

 

Tặng 2 nhà thơ Susan & Bruce Blanshard!

 

 

Tôi nhìn thấy trên đỉnh đồi

Một bông cỏ may vừa nở

Ánh sáng phát ra từ đó

 

Bình minh đang phát ra từ đó

Soi rõ chân đồi, lối ra bìa rừng

Những con chim bay đi buổi sớm

Tôi cũng vừa thoát khỏi ký ức của tôi

 

Không phải nơi nào khác

Mà chính từ bông cỏ may kia

Đang làm nên một ngày tuyệt đẹp

 

Tôi rảo bước đến quán café gần nhất

Đợi người đàn bà của tôi

 

Và nhìn rất lâu về phía ngọn đồi

Đúng, rất đúng

Tất cả chúng ta vừa sinh ra ở đó.

 

 

 

 

 

NATË NË FILLIM TË PRANVERËS

 

 

Në pritje rrotull kandilit,

me një dritë të shprishur, rrezatuese

duket se po mbante një flakadan

të shquante çdo fytyrë një nga një.

 

U krijua një lojë për humbje kohe

fytyra e secilit dritësohej gjatë rrotullimit

të gjenin në sa mënyra fillon pranvera.

 

Fjalitë që pasojnë u mbajtën shënim:

- Zogu i ftoftë dredhues fluturoi si shigjetë

u rrëzua në murin e dimrit.

- Një fytyrë që këqyrte përmes dritares

bëri thirrje për shkrime të ashpra.

- Një pikëz vese ndau

rrënjët e barit të freskët në një abuz...

 

Shakatë e rastësishme

pa dashje u bënë fatale në qiell dhe tokë

Materiet lëvizën vetvetiu

hijet e malit u strukën

zogjtë u thirrën erërave për ndërrim stinësh.

 

Duke ngritur fitilin e kandilit

Një mori shigjetash kaluan fluturimthi mbi majën e çatisë.

 

 

 

 

 

Đêm lập xuân

 

 

Chờ quanh ngọn đèn

ánh sáng lan tỏa, đứt đoạn

ngỡ ai cầm bó đuốc

soi lên mặt mỗi người.

 

Bầy trò chơi để giết thời gian

ánh sáng soi về ai

người ấy gọi cách lập xuân.

 

Những câu nói sau được ghi lại:

- Con chim trốn rét làm mũi tên

rơi xuống bức tường mùa đông.

- Khuôn mặt nhìn qua cửa sổ

gợi nét chữ nguệch ngoạc.

- Giọt sương chia đôi

chân cỏ non thành vực thẳm...

 

Những chuyện bông lơn

vô tình vận vào trời đất

Đồ vật tự chuyển dịch

lắt lay bóng núi

Chim kêu gió thay mùa.

 

Khêu ngọn đèn

Từng bầy mũi tên bay qua mái nhà vun vút.

 

 

 

 

 

ËNDRRA E PAFUND

 

- Në kujtim të poetit Diễm Châu

 

 

Shiu nuk ta ftohu më trupin

tek zhyteshe në ëndrrën agimore

kur valët e trazuara dhe të turbullta

përplaseshin në kënetat rizoforë të lindjes tënde.

 

Qielli nuk pat çati mbuluese

Yjet u shfaqen shndritshëm në spektakle të thella

rastësisht duke prekur tastierën me gishtërinjtë e shiut

në mëngjesin e 28 dhjetorit.

 

Shiu i ftohtë dhe plot hidhësirë deri në asht!

Toka e ftohtë dhe plot hidhësirë deri në asht!

 

Duke kthyer faqet e librit tënd të hapur

një qarje fëmije u dëgjua diku mes gjethesh

në krahun e një zogu të sapo vetëkënaqur^(*).

në një fluturim të ulët dhe të mjegullt

 

Stuhitë u ngutën në ardhje

duke mbështjellë shami të bardha rreth pemëve rizoforë

kur në Zenit arkivoli lëkundej poshtë e lart. 

 

________

 

 

 

 

 

Giấc mơ vô tận

 

Kính viếng anh Diễm Châu!

 

 

Mưa thôi làm anh lạnh

đổ vào giấc mơ gần sáng

những con sóng đục ngầu

vỗ vào bãi sú lúc sinh anh.

 

Bầu trời không mái che

ngôi sao soi tỏ cặp kính dầy

đặt tạm lên bàn phím

buổi sáng, ngày 28 tháng 12, mưa rơi.

 

Mưa lạnh thấu xương!

Đất lạnh thấu xương!

 

Lật trang sách anh còn để ngỏ

tiếng trẻ con khóc trong vòm cây

trong cánh chim vừa tự lấp đầy(*)

trong đám mây bay thấp.

 

Gió lùa về

làm khăn trắng cuốn quanh gốc sú

trên đỉnh trời linh cữu nhấp nhô.

 

________

 

 

 

 

 

GURI NË SHTRATIN E BURIMIT

 

 

Mos bën zhurmë për rrjedhën e ujit

I shpejtë, i thellë, i pafund, i ftohtë akull mbi gur

 

Mos është pranverë atje?

Zbukurohet ngjitjes së shtegut

Zërat e zogjve gurgullojnë në rezonancë

 

Hijet e pemëve dridhen në gur, hije apo diell-

Si mund të mbijetojnë ngjyrat e luleve të egra për gjithmonë?

Guri mbyll sytë të lejojë ujin të kalojë mbi të

 

Langurët me kofshë prej hiri

I bënë hijet e pemëve të lëvizin dhe të ngrihen prapë;

Një shi i butë dhe i imët fluturon gjithandej

Hyri tinëzisht brenda çadrave

 

Retë ndalin aty ku retë varen...

Aroma e gujavave të pjekura zvarritet nëpër pyll

Një ferrëgjatë trazon pendët, frenohet

 

Gjatë gjithë këtij momenti

Le të qëndrojmë në lëmin që gjendemi.

 

 

 

 

 

Đá trong lòng suối

 

 

Lặng yên cho nước chảy

Xối xả lâu lạnh toát mình đá

 

Mùa Xuân đấy sao?

Dây hoa leo đường mòn

Tiếng chim dội xuống róc rách

 

Bóng cây xao động tảng đá lúc râm lúc nắng

Sắc hoa dại kia sao bình yên mãi được

Đá nhắm mắt an nhiên nước cuốn

 

Mấy con voọc chà vá chân xám

Lại làm bóng cây dâng cao dập dềnh

Mưa bụi bay lung tung

Len lỏi vào nơi sâu kín nhất

 

Mây dừng nơi mây

Mùi ổi chín thơm len lỏi trong rừng

Một con nhím xù lông bất động

 

Hơn hết lúc này

Ai hãy ở yên chỗ đó.

 

 

 

 

 

KËPUTJE PRANVERE

 

 

Në një gurë thepor

Trupi juaj pikues ndjen dhimbje.

Krejt i hapur. Zbutur nga pika në pikë

 

Me pasion të zjarrtë

Pika dielli depërtojnë brenda teje.

Në një valë rrezatuese, kthehet sezoni.

 

Bleta nis fluturimin

Era fryn drejt përpjetë

Pema e gjatë ngrihet lart tek hija ime

 

Dallëndyshja hap krahët.

Insektet zgjohen në natën me vesë.

Kërpudhat e egra hapin sytë

Dhe mbulojnë gjelbërimin e ri.

 

 

 

 

 

Giai điệu xuân

 

 

Nhỏ trên đá sắc

Cơ thể em đau

Thánh thót mở toang từng giọt

 

Trong hơi ẩm nồng nàn

Hạt nắng chảy vào em

Mùa nước về rạng rỡ

 

Con ong rạch đường bay

Gió lên thẳng đứng

Cây cao vươn bóng anh

 

Chim bồ câu ra ràng

Sương đêm côn trùng tỉnh dậy

Lũ nấm rơm mở mắt

Trùm lên non nớt xanh

 

 

 

 

 

BILBILI

 

 

Një bilbil me danga të bardha dhe kapelë te kuqe

Këndon në pemën gjigante:

Ti-uit... Uit... Ti kush...

 

Me shpejtësi hap kafazin e një mendimi

Frikësuar se zogu mund të iki tutje

 

Sapo përfundova vizatimin ai fluturojë,

Unë mbajta një kornizë dielli, kornizë ere;

Dega jeshile njëherësh vrapoi mas tij

 

Ne zhdukjen e tij pa shenjë, mendoj

Më vonë bilbili do kthehej të shijojë krimbat,

Dhe frutën e kuqe të pjekur.

Çdo pikëz uji

Është çiltërsia ime

 

Ti-uit... Uit... Ti kush...

 

Zogu nuk ka pse të kthehet prapë mbrapa -

Tani e dëgjoj atë këngë bilbili krejt pastër.

 

 

 

 

 

Con chào mào

 

Con chào mào đốm trắng mũ đỏ

Hót trên cây cao chót vót

triu… uýt… huýt… tu hìu…

 

Tôi vội vẽ chiếc lồng trong ý nghĩ

Sợ chim bay đi

 

Vừa vẽ xong nó cất cánh

Tôi ôm khung nắng, khung gió

Nhành cây xanh hối hả đuổi theo

 

Trong vô tăm tích tôi nghĩ

Lát nữa chào mào sẽ mổ những con sâu

Trái cây chín đỏ

Từng giọt nước

Thanh sạch của tôi

 

triu… uýt… huýt… tu hìu…

 

Chẳng cần chim lại bay về

Tiếng hót ấy giờ tôi nghe rất rõ.

 

 

 

 

 

OH VIÇ BUALLICE!

 

 

Avulli i parë i mëngjesit në bahçe

Ngritur lart deri në tehun e barit të mëndafshtë

Më i lëmuar se një shtresë pelushi

Gjelbëron lart në ajër

 

Viçi i buallicës kërkon të ëmën

Nuhat në re zërat e fushave të orizit, sythave të pemëve

Duke rrahur thundrat përtokë

 

Viçi i rrumbullakët me ngutje dhe çapkënllëk

Sheh karkalecat jeshil tek zgjasin pincat e tyre të forta

 

Rrezet e para të diellit ndriçojnë trupin e viçit

Duke shpërndarë përreth vështrime ledhatuese

 

Ndryshimi i stinëve u jep elasticitet gjetheve të zgjatura

Fshehur nën urë në pritje të viçit të buallicës

 

Vrapoj pas hijes time që ta kthej mbrapa

Këmbët e prekin barin duke u shkëputur lart.

 

 

 

 

 

Nghé ơi!

 

 

Hơi nước ban mai vườn khuya

Dâng cao bờ cỏ mượt

Mịn màng hơn lớp lông tơ

Xanh lên gió

 

Nghé tìm mẹ

Thở vào mây tiếng ruộng mạ, mầm cây

Gõ móng trên mặt đất

 

Trái bóng tròn vội vã nảy lên

Con dế trũi, con ngựa trời tung đôi càng chắc mẩy

 

Nắng sớm rọi mình nghé

Lan xa âu yếm mắt nhìn

 

Giao mùa vòm lá chật căng

Nấp dưới gầm cầu đợi nghé

 

Tôi chạy theo cuộn lại bóng mình

Bàn chân chạm bật cao mặt cỏ.

 

 

 

 

 

ERDHI PRANVERA

 

 

Kur gjethet janë në rënie e sipër

Toka tkurret poshtë

Ushtimat e kambanave shpërndajnë retë e errëta

 

Dielli do jetë i nxehtë dhe i thatë

Erërat e verilindjes dridhnin një aleate të vogël

Librat e ri aromatik në frymëmarrjen e të miturve

Ëmbëlsuar deri në maksimum me kallama sheqeri

 

Krimbat thurin vija shkëlqimi rreth trungjeve të pemëve shekullore

Viçi i vogël prek me gjuhën e tij të butë sipërfaqen e livadhit

 

Kur gjethet janë në rënie e sipër

Nuk njoh askënd fati i së cilit u afrohet

Momenteve të kthimit mbrapa të vjeshtës.

 

 

 

 

 

 

Thu đến

 

 

Chiếc lá kia rơi

Mặt đất sẽ trũng xuống

Vọng tiếng chuông xua mây đen

 

Nắng sẽ hanh hao

Heo may run ngõ nhỏ

Sách mới thơm hơi trẻ thơ

Mía ngọt trào lên ngọn

 

Những con sâu nhẫn nại tết vệt trứng óng ả quanh gốc cây già

Chú bê non chạm lưỡi mềm mặt cỏ

 

Chiếc lá ấy rơi

Biết có ai được may mắn đến gần

Thời khắc mùa thu về đích.

 

 

 

 

 

LULËZIM

 

 

Befas më brofi në mendje

koha kur dhuratat ngushtoheshin

lulet nuk e lotonin dot ikjen nga dega

 

aroma thirri shpirtin e gjërave

asimiloi pikturat simbolike

deformoi aq materie të bukura

rënkoi me keqardhje

gishtat e butë endur në duar të vjetra

gjithnjë endur

gjithnjë në endje pa rënë kurrë për shtat

 

tepër joshëse

si mund ta durosh kështu

duke të mbajtur lart

dhe duke të shtrydhur më shtrënguar

kthimi tek vetja duket se sjellë kujtime

tepër të largëta

dridhur deri në marramendje nga pengesat dhe rreziqet

 

imagjinoje sikur më kupton

të dashurosh

trupi bëri ofertë.

 

 

 

 

 

Bông hoa

 

 

chợt nở trong trí nhớ

nơi kỷ niệm chật cứng

bông hoa không bứt nổi thân cành

 

hương thơm gọi hồn đồ vật

đồng hóa trên hình vẽ tượng trưng

quấn quýt bao điều tốt đẹp

ân hận thương tiếc

ngón mềm đan với tay xưa

đan mãi

xoay mãi mà không khít

 

quyến rũ quá

sao mà chịu được

bồng em lên

và xiết chặt hơn

tới vỉa quặng khai phá ký ức

xa vời

rợn ngợp chông gai

 

tưởng tượng em hiểu anh

được yêu

hình hài đã tặng.

 

 

 

 

 

PRANVERË

 

 

Kishte plot shenja pranvere

Re të dendura. Lulëzim pjeshkash. Dru të thata. Rrugë rrëshqitëse...

Unë në atë mënyrë i edukova fëmijët.

 

Fëmija im shtrëngon gishtërinjtë dhe i bie bilbilit

Të drejtojë trenin drejt një kryqëzimi të zi

Balli u lëkund

Këmbët u dridhen

Vagonët e zi shoqëruan furishëm njëri-tjetrin.

 

Lamtumirë dimër!

Lamtumirë dimër!

Fëmijët e mi po debatonin kohën:

Kjo ndodhi kur lulëkuqja e ndritshme ra pa dashje në sipërfaqe të ujit

dhe shpirtrat tanë që po pastroheshin fluturuan lart?

Reja e bardhë rrëshqiti befas përmes një dore të ngrohtë

apo ajri i lagësht u thye në secilën cicërimë të zogjve të vegjël?

 

 

 

 

 

 

Mùa xuân

 

 

Có nhiều dấu hiệu Mùa xuân

Mây nặng. Hoa đào. Củi mục. Đường trơn...

Tôi chỉ dẫn các con như vậy.

 

Con tôi kẹp ngón tay thổi hồi còi dài

gọi đoàn tàu xuyên qua ngực tối

Trán tôi rung chuyển

Đôi chân gầm vang

những toa đen theo nhau nặng nhọc.

 

Tạm biệt mùa Đông!

Tạm biệt mùa Đông!

Các con tôi đang tranh luận về thời khắc:

Ấy là lúc bông hoa đỏ rực vô tình rơi trên mặt nước

hay những linh hồn được thanh tẩy bay lên?

Là mây trắng bỗng trôi qua bàn tay ấm áp

hay hơi ẩm nghẹn ngào đang vỡ ra từng tiếng chim non?

 

 

 

(Bản Anbani ngữ rút từ tập thơ "Zanore në vesë", Nxb.BOTIMET M&B Anbani, 4/2014)